ความแตกต่างระหว่างการพิมพ์ซิลค์สกรีนและการพิมพ์ซับลิเมชันคืออะไร

การแยกแยะระหว่างการพิมพ์บนหน้าจอและการพิมพ์แบบถ่ายโอน

การพิมพ์ผ้าสามารถแบ่งออกเป็นสองวิธีหลักได้แก่ การพิมพ์หน้าจอแบบดั้งเดิมและการพิมพ์ด้วยความร้อนดิจิทัลที่กำลังมาแรง ด้านล่างนี้ เราจะพูดถึงความแตกต่าง ข้อดี และข้อเสียของเทคนิคทั้งสองแบบ

การพิมพ์หน้าจอ: การพิมพ์หน้าจอแบบดั้งเดิมเกี่ยวข้องกับการทาหมึกลงบนผ้าผ่านหน้าจอตาข่ายที่มีลวดลาย ข้อดีของมันคือสามารถทำงานกับประเภทของผ้าต่างๆ เช่น ไหม ฝ้าย เส้นใยผสม และโพลีเอสเตอร์ โดยให้ผลลัพธ์ที่ดีทั้งสองด้านของผ้า อีกทั้งยังให้ความรู้สึกนุ่มและฟูหลังจากการซัก

อย่างไรก็ตาม การพิมพ์หน้าจอแบบดั้งเดินมีข้อเสียชัดเจน กระบวนการนี้ต้องการการสร้างหน้าจอเฉพาะสำหรับแต่ละการออกแบบ ซึ่งใช้เวลาและเกิดค่าใช้จ่าย นอกจากนี้ ความหลากหลายของสีถูกจำกัดโดยจำนวนหน้าจอที่ใช้ในการผลิต ซึ่งจำกัดลวดลายที่สดใส การพิมพ์หน้าจายังทำให้เกิดของเสียจากการผลิตผ้ามาก จำเป็นต้องสั่งซื้อจำนวนมากเพื่อเหมาะสมกับการผลิตมวลรวมของลวดลายเดียว อีกทั้ง การต้องล้างในกระบวนการพิมพ์หน้าจอทำให้เกิดน้ำเสียจำนวนมาก ซึ่งอาจเผชิญกับข้อจำกัดในการผลิตเพิ่มเติมเนื่องจากกฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมที่เข้มงวดขึ้นทั่วโลก

การพิมพ์ด้วยความร้อนดิจิทัล: การพิมพ์ด้วยความร้อนดิจิทัลเป็นวิธีการนวัตกรรมที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม โดยสีจะถูกถ่ายโอนอย่างแม่นยำจากกระดาษที่พิมพ์ลงบนเส้นใยผ้าผ่านกระบวนการซับลิเมชันด้วยอุณหภูมิสูง วิธีนี้ไม่มีข้อจำกัดเรื่องจำนวนสีหรือปริมาณคำสั่งซื้อ มอบสีสันที่แม่นยำ เวลาผลิตที่รวดเร็ว และไม่เกิดน้ำเสีย ทำให้เป็นเทคโนโลยีหลักในระดับโลก

ข้อเสียของการพิมพ์ด้วยความร้อนดิจิทัลคือการซึมเข้าสู่ด้านหลังของผ้าที่ค่อนข้างอ่อนแอและปัจจุบันสามารถใช้งานได้เฉพาะกับผ้าโพลีเอสเตอร์เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีความเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้นและคุ้มค่าทางเศรษฐกิจ พร้อมกับการพัฒนาทางเทคโนโลยีอย่างรวดเร็ว ข้อจำกัดปัจจุบันของการพิมพ์ด้วยความร้อนดิจิทัลอาจหายไปในอนาคตอันใกล้